αρρώστια!

Nothingness not being nothing, nothingness being emptiness.

Η αλήθεια είναι οτι έχω βαρεθεί να δουλεύω, να κάνω μια παύση απ'όλα και να σκέφτομαι οτι όλα αυτά που κάνω είναι λίγο μάταια. Ποίον θα οφελήσει αν βγάλω 3 και οχι 4 αντίγραφα για την τάδε σύμβαση; Ποιός θα νοιαστεί αν δεν προλάβω να σηκώσω το τηλέφωνο ακούγοντας ακόμα μια τρελή απο κάποιο Νοσοκομείο να τσιρίζει για τους δικούς της ανεξήγητους λόγους πάντα; Θα βγεί κάποιος κερδισμένος αν πάω για μια φορά στην ώρα μου το πρωί;

Πιστεύω οτι όλα αυτά γίνονται γιατί δεν με νοιάζει πια η ασφάλεια στην ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει πλέον να ξέρω που θα πάω το άλλο πρωί, ποιόν θα δώ το βράδυ και με τι θα ασχοληθώ το σαββατοκύριακο.

Παλιότερα για την κακή μου διάθεση κατηγορούσα κάποια κομμάτια των Brand New. Πολύ πρόσφατα είδα οτι αυτή η δικαιολογία πιάνει ακόμα, ευτυχώς!

Ειδικά αυτοί οι στίχοι με έχουν διαλύσει πολλές φορές:

You're so free, yeah you were right about me, Can I get myself back from underneath this guilt that will crush me, And in the choir i saw a sad messiah, He was bored and tired of my laments,'said I died for you one time but never again.

Well I love you so much, but do me a favor baby don't reply. Because I can dish it out, but I cant take it.- Limousine

DAMN YOU BRAND NEW!!!