"Που είναι η βαλίτσα μου; Βοηθήστε με να βρω την βαλίτσα μου"
"Σας παρακαλώ κυρία μου, βγείτε απ'το τρένο"
"Γιατί δεν με καταλαβαίνετε, μου πήραν την βαλίτσα μου"
"Μας καθυστερείτε κυρία μου, κατεβείτε"
"Μα κανείς δεν νοιάζεται πιά;"
Γύρω της κοιμισμένα βλέμματα που δεν μπορούσαν να εστιάσουν και να αξιολογήσουν την κατάσταση. Όταν κατέβηκε πήρε την απάντηση της με τον χειρότερο τρόπο. Σίγουρα κανείς δεν νοιάζεται.
Σταματάω, κοκαλώνω συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί και δυναμώνω το τραγούδι που οι φωνές με είχαν αναγκάσει να σταματήσω.
Πόσο ρηχή..
Μια "κακιά" συνήθεια που απέκτησα τον τελευταίο καιρό είναι να συνδυάζω τα πάντα που γίνονται γύρω μου με ένα τραγούδι. Δεν είναι κάτι που είναι 100% φτιαγμένο για την κατάσταση που ζεις, είναι απλά κάτι που όταν έρχεται η στιγμή του να λάμψει στην τυχαία σειρά του ipod το κάνει με πανηγυρικό τρόπο. Μ'αυτή την "κακιά" συνήθεια λέω να ασχοληθώ για λίγο καιρό.
Όλα σε εκείνο το μουντό τρένο συνδυάζονται μονό με ένα τραγούδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου