Χθες το'χα πάρει απόφαση....
Το απογευματάκι συνειδητοποίησα ότι η ημέρα που θα ξημέρωνε θα ήταν η τελευταία του '09 και αποφάσισα να την κάνω όσο πιο τρελή και ωραία μπορούσα.
Ξύπνησα νωρίτερα απ'οτι περίμενα και στο λεωφορείο είδα μια παλιά μου συμμαθήτρια. Τόλμησα να της μιλήσω, έτσι και αλλιώς δεν είχα και τίποτα να χάσω! Μάλλον την ξύπνησα γιατί δεν ενθουσιάστηκε και πολύ που με είδε. Δεν πτοήθηκα όμως!
Πηγαίνοντας για την δουλεία ξενέρωσα γιατί έπρεπε να κλείσω εκκρεμότητες ενός χρόνου και αποφάσισα να αφήσω τις τρέλες για το σχόλασμα (εδώ η τελευταία μέρα του χρόνου δεν με οφέλησε και πολύ!).
Συνοπτικά:
Περπάταγα και ένιωθα σαν αόρατη, δεν εξηγείτε αλλιώς που κουτούλαγα με όλο τον κόσμο. Έκαψα το καλτσόν μου με το τσιγάρο μου, παρήγγειλα λάθος καφέ, έφυγα τρέχοντας αποφεύγοντας έναν "πρώην", ξέχασα στο λεωφορείο το δώρο της μαμάς μου, άκουγα τα κάλαντα μέχρι τις 6 το απόγευμα (wtf?!), συμπλήρωσα την συλλογή με τις μελανιές στο σώμα μου με μια ακόμα στην γάμπα μου (don't ask!), φτερνίστηκα 6 times in a row τρομάζοντας τον κόσμο, μου χάιδεψε ένας άγνωστος τα μαλλιά μου, νομίζω οτι γρατζούνισα το αμάξι μου (λέω νομίζω γιατί δεν τολμώ ακόμα να κοιτάξω την ζημιά) και ενώ γράφω αυτό βλέπω την πιο άθλια κόκκινη γραβάτα απέναντι μου!
Συμπέρασμα:
Δεν ήταν όλα τόσο μαγικά όσο τα υπολόγιζα και θα μου πείτε η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα αλλά... I GIVE UP!
Η μόνη σταθερή αξία της ημέρας και της χρονιάς είναι είναι το υπέροχο εξώφυλλο της φωτογραφίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου